sobota, listopad 9, 2024
Strona 178

Ból głowy wywołany stresem – profilaktyka

0
Ból głowy

Dowiedź się wszystkiego o stresie oraz o tym, jak można walczyć z bólem głowy spowodowanym nadmiernym stresem

W dobie XXI wieku stres stał się nierozłącznym elementem naszej codzienności. Zbyt długa ekspozycja na jego wpływ może nieść ze sobą szkodliwe rezultaty, jak na przykład ból głowy. Sposobów na stawiania stresowi czoła jest wiele, więc warto pomyśleć o ich wykorzystaniu, by pozostać przy dobrym zdrowiu, uchronić się przed bólami głowy i sytuacjami, które powodują stres.

Co to jest stres?

Uczeni, którzy bliżej przyjrzeli się zagadnieniu podają, że stres może być oznaką wydolności zdrowotnej organizmu, gdyż towarzyszy nam w codzienności. Każde przekształcenie reakcji na niego, może oznaczać reformy w naszym życiu. Stres opisuje się jako odpowiedź organizmu na okoliczności środowiskowe i społeczne, w jakich żyjemy. Poruszając temat stresu, zwykle mówimy o jego negatywnych aspektach, a zapominamy że z puntu widzenia natury, stres jest neutralnym zjawiskiem. To od nas zależy, jaki będzie on miał charakter, od naszych przeżyć życiowych, stanu zdrowia oraz od odporności psychicznej.

Specjaliści, którzy badali znaczenie stresu w naszym życiu zauważyli, że może on być w dwóch postaciach. Wyróżnia się stres pozytywny oraz stres negatywny. Ten pierwszy sprawia, że mamy motywację do działania, możemy wykazać się swoimi zdolnościami oraz wiedzą w pracy. Podnosi również naszą wydajność i kreatywność, więc jeśli odpowiednio go zaczniemy wykorzystywać, możemy odnosić sukcesy zarówno na gruncie zawodowym, jak i prywatnym. Stres negatywny wywiera na nas przeciwne działanie, potrafi zdołać i sprawić, że spadnie nasza samoocena. Zaczynamy poddawać w wątpliwość swoje umiejętności i wiedzę, przez co stajemy się mniej efektywni w pracy i na co dzień, a sama myśl o trudniejszych zadaniach, wzbudza lęk.

Zaciekawienie stresem w ostatnim czasie znacznie się powiększyło, a wszystko dlatego, że ludzie chętniej rozmawiają o swoich problemach, a stres z pewnością potrafi utrudnić codzienne funkcjonowanie i ogólnie całe życie. Zaczęto zauważać, że oddziałuje on na psychikę i doszło nawet do tego, że stres zyskał miano schorzenia cywilizacyjnego XXI wieku.

Jak stres oddziałuje na naszym życie

Ból głowy Stres jest odpowiedzią organizmu na bodźce, które odbiera z zewnątrz. Ta reakcja może wychodzić na jaw na płaszczyźnie fizycznej, psychologicznej, jak również na płaszczyźnie postępowania. Fizycznie stres charakteryzuje się rozszerzeniem źrenic, znacznie szybszym biciem serca oraz mobilizacją organizmu do produkcji znacznie większej ilości adrenaliny. Stres wpływa także na naszą psychikę wywołując stany lękowe, niepokój, poirytowanie, wybuchowość i poczucie izolacji. Co więcej, mogą wystąpić się również trudności z pamięcią oraz koncentracją. Stres wywiera też znaczący wpływ na postępowanie człowieka, może na przykład ujawniać się zwiększonym spożyciem używek, problemów ze snem oraz szkodliwymi nawykami żywieniowymi. Umiejętność zwalczania stresu jest zatem ważną sprawą, ponieważ tylko w ten sposób można zachować pełne zdrowie psychiczne. Jednym z symptomów stresu jest także ból głowy. Choć większość z nas bóle głowy uważa za przypadłość różnych schorzeń, to nie da się ukryć, że stres wymienia się za jeden z czynników, które prowadzi do występowania bólu głowy, nawet w formie przewlekłej. Ból głowy może być oznaką problemów, które tworzą się wskutek zbytniego obciążenia psychicznego, które jest identyfikowane ze stresem. Co ciekawe, występujące bóle głowy mogą być symptomem długotrwałego stresu, ale także czynnikiem, które prowadzi do jego wystąpienia.

Sposoby radzenia sobie ze stresem

Bardzo ważne jest, by stawiać czoła stresowi, ponieważ dzięki temu stajemy się bardziej odporności i potrafimy radzić sobie z codziennymi trudnościami. Wymienić można kilka możliwości, które pozwalają minimalizować poziom stresu i tym samym mamy szansę się go wyzbyć. Oto kilka propozycji, które możesz wykorzystać:

  • Odpowiednia ilość snu – dorosły człowiek, w stosunku do swojego wieku oraz codziennej aktywności, potrzebuje około 7-8 godzin snu i tyle powinno mu się go zapewnić w ciągu doby. Nie stanowi to jednak reguły, czasami podaż na ilość snu może być zwiększona wskutek różnych czynników, więc najlepiej monitorować zachowanie organizmu.
  • Zwiększanie własnych kwalifikacji – inwestycja w rozwój osobisty jest znaczący. Przede wszystkim dzięki podnoszeniu swoich kwalifikacji możemy podbudować pewność siebie, wzmocnić efektywność rozumowania oraz działania.
  • Pozytywne myślenie – ważną jest również to, w jaki sposób jesteśmy nastawieni do świata oraz do problemów, z którymi musimy zmagać się każdego dnia. Powinniśmy patrzeć w przyszłość optymistycznie, dostrzegać dobre strony nawet wtedy, gdy pojawiają się trudności.
  • Unikanie wyczerpania – powinniśmy unikać sytuacji, które doprowadzą do wyczerpania fizycznego oraz psychicznego. Dlatego trzeba dążyć do tego, by zapewnić równowagę pomiędzy pracą a życiem osobistym. Nawet w napiętym grafiki znajdźmy czas chwilę odpoczynku, by zregenerować organizm i naładować go energią, której tak bardzo potrzebuje do normalnego funkcjonowania.

Pamiętajmy, że to my jesteśmy odpowiedzialni za swoje życie i nie wolno pozwolić, by stres przejął nad nami kontrolę. Zacznijmy redukować jego poziom, bo nic dobrego z niego nie wynika.

Cellulit w ciąży – czy można mu zapobiec?

0
Cellulit

Sprawdź, co powinnaś wiedzieć o cellulicie oraz w jaki sposób z nim sobie radzić.

Bardzo wiele kobiet narzeka na cellulit – nieestetycznie wyglądające utrapienie skóry, potocznie zwane pomarańczową skórką. Najczęściej kobiety borykające się z cellulitem sięgają po specjalistyczne kremy lub korzystają z zabiegów w salonach kosmetycznych, lecz nie zawsze te rozwiązania okazują się pomocne. A jest to dokuczliwy problem, szczególnie po ciąży, bo młode mamy marzą o jak najszybszym powrocie do dawnej figury. Czy można jakoś przeciwdziałać powstawaniu pomarańczowej skórki w czasie ciąży?

Czym jest cellulit?

Cellulit zazwyczaj jest przypadłością kobiet, lecz zdarzają się bardzo rzadkie przypadki występowania cellulitu również u mężczyzn. Zmiany te zauważyło u siebie ponad 85% kobiet i tylko 2% mężczyzn. Zazwyczaj cellulit definiuje się jako włókniejące zaburzenie tkanki łącznej. Jego specyficznym symptomem jest pojawianie się na powierzchni skóry wyraźnych zmian w postaci nierówności skóry, grudek i guzków. Z reguły obejmuje okolice ud, pośladków, bioder i brzucha. Jednak cellulit może także wystąpić w obrębie pleców w pobliżu łopatek, bliżej dołów pachwowych, części przyśrodkowej kolan oraz okolic stawów skokowych. Jak się jednak okazuje, cellulit to nie tylko przypadłość natury kosmetyczno-estetycznej, ale także dolegliwość medyczna. Przede wszystkim jest bardzo ściśle powiązana z nieefektywnym metabolizmem oraz krążeniem.

Co powoduje powstawanie cellulitu?

Przyczyny powstawania cellulitu mogą być bardzo różne. W dużej mierze mogą mieć podłoże genetyczny: zależeć od płci, rasy, rozkładu tkanki tłuszczowej. Jednak powodów tworzenia się cellulitu wymienia się o wiele więcej. Jego wystąpienie może mieć związek z czynnikami zaliczanymi do szeroko pojętej higieny życia. Tak więc na tworzenie się cellulitu może oddziaływać nieodpowiednia dieta, w której przeważają tłuszcze i węglowodany, jak również siedzący tryb życia. Również styl ubierania może odgrywać tutaj ważną funkcję, gdyż noszenie zbyt obcisłych ubrań oraz butów na wysokim obcasie, również przyczynia się do powstawania pomarańczowej skórki. Nie wskazane są również długie kąpiele w ciepłej wodzie. Na to, czy pojawi się cellulit, wpływają także zaburzenia emocjonalne, takie jak depresja, uczucie lęku oraz stres.

Cellulit w ciąży

Cellulit Dla każdej kobiety ciąża to szczególny etap w życiu i nie chodzi tu wyłącznie o fakt, że w swoim brzuszku nosi maleństwo, lecz także dlatego, że kobieta jest narażona na nieodwracalne modyfikacje w wyglądzie swojego ciała. Do tych zmian zalicza się również cellulit. W trakcie ciąży macica działa jak mechaniczna przeszkoda dla odpływu żylnego, co skutkuje powiększeniem się zastoju w krążeniu kończyn dolnych. To może doprowadzić przede wszystkim do wystąpienia cellulitu wodnego w ciąży. Nie ma w tym nic dziwnego, zatrzymywanie wody przez organizm jest normalnym symptomem w czasie ciąży. Wystąpienie cellulitu w ciąży ściśle powiązane jest ze zmianami hormonalnymi, które zachodzą w organizmie kobiety. Wśród hormonów odpowiedzialnych za tworzenie się cellulitu wymienia się estrogen. Na skutek jego działania naczynia krwionośne rozszerzają się, co doprowadza do zwiększenia przepuszczalności ścianek. Płyny z naczyń zatrzymują się w przestrzeniach międzykomórkowych, a to powoduje mocniejszy nacisk na komórki tłuszczowe, u których zaczynają występować problemy z odbieraniem składników odżywczych i metabolizmem. To wszystko prowadzi do nadmiernego rozrostu tkanki tłuszczowej. To, czy można zapobiegać występowaniu cellulitu, nie da się jednoznacznie określić. Wszystko tak naprawdę zależy od zmian hormonalnych, uwarunkowań genetycznych i prowadzonego stylu życia.

Skuteczne sposoby na cellulit

Wybór odpowiedniej metody do walki z cellulitem nie należy do łatwych. Zanim się więc na coś zdecydujemy, najpierw zwróćmy uwagę na poziom rozwinięcia cellulitu oraz formę skóry. Motywacja do zmiany nawyków i restrykcyjnego przestrzegania kuracji również odgrywa bardzo ważną rolę. Dlatego też samo leczenie cellulitu powinno być oparte na wielozadaniowości – kuracja powinna równocześnie działać: przeciwobrzękowo, pobudzająco na przepuszczalność naczyń włosowatych i pobudzająco na krążenie w tkance tłuszczowej. Aby więc otrzymać jak najlepsze efekty, najlepiej połączyć kilka metod. Można na przykład zacząć nosić rajstopy o stopniowanym ucisku, które usprawniają pracę mięśni kończyn dolnych i krążenie, przyjmować preparaty doustne, nakładać preparaty antycellulitowe w postaci kremów lub żeli. Dostępne są także profesjonalne zabiegi w gabinetach medycyny estetycznej. Trzeba jednak mieć na uwadze, że nie wszystkie rozwiązane są dozwolone dla kobiet w ciąży. Jeśli więc któraś z przyszłych mam chciałaby pozbyć się cellulitu, to wybór odpowiedniej metody powinna skonsultować z lekarzem. Co ciekawe, dla kobiet w ciąży coraz częściej są organizowane przez szkoły rodzenia i kluby fitness specjalne ćwiczenia na cellulit, w których można brać udział.

Angielski dla najmłodszych

0

Chcesz aby twoje dziecko uczyło się języka angielskiego w sposób zarówno efektowny, jak i ciekawy? W takim razie poznaj ofertę wyjątkowej szkoły językowej dla dzieci – Baby English Center.

Chlamydia

0
chlamydia

Co to za schorzenie i jak mu zapobiec?

Czym jest chlamydia?

Chlamydie są to bakterie, które przenosi się poprzez kontakt płciowy. Bardzo często dzieje się tak, że osoby zakażone nie odczuwają żadnych symptomów i przez to nawet nie wiedzą, że dotknęła je infekcja. Niestety nie mają powodów do zadowolenia, bo to dla nich może mieć fatalne konsekwencje. Nieleczona chlamydioza – czyli nic innego jak schorzenie do którego powstania przyczyniły się bakterie chlamydii (tzw. chlamydia trachomatis) może doprowadzić do stałego zniszczenia jajowodów, co może skutkować niepłodnością oraz zagrożenia pojawienia się ciąży pozamacicznej.

Symptomy chlamydii

  • pojawiający się pieczenie oraz ból podczas oddawania moczu

  • częste oddawanie moczu

  • bóle odczuwalne w podbrzuszu

  • pojawiający się ból podczas stosunku płciowego

  • u mężczyzn – wydzielina z penisa,

  • upławy u kobiet – mogą nasilić się po 7-14 dniach od zainfekowania

  • krwawienie u kobiet – krwawienie występuje między menstruacjami i tuż po skończonym stosunku

  • stan zapalny, który pojawia się w okolicy szyjki macicy

  • ból odczuwalny w okolicach jąder u mężczyzn

Warto mieć na uwadze, że chlamydioza to dosyć podstępne schorzenie, gdyż w większości przypadków jej rozwój jest bezobjawowy. Jeśli jednak zauważysz u siebie któreś z wyżej wymienionych przypadłości – koniecznie zgłoś się do lekarza.

Czynniki ryzyka chlamydii

W przypadku chlamydii w grupie obarczonej największym ryzykiem pojawienia się jej są przede wszystkim osoby młode, które są aktywni seksualnie. Bakterie, które mogą doprowadzić do powstania schorzenia mogą być umiejscowione w szyjce macicy, cewce moczowej, pochwie, odbycie, jak również w gardle osoby zakażonej. Dlatego nie wolno lekceważyć tej przypadłości, bo jeśli ktoś będzie miał kontakt seksualny z zainfekowanym, to niestety sam również naraża się na niebezpieczeństwo.

Jakie komplikacje możliwe są przy chlamydiozie?

  • Zarażenie innymi schorzeniami, które są roznoszone drogą płciową,

  • Infekcje pojawiające się w obrębie miednicy mniejszej – stan zapalny macicy i jajowodów może doprowadzić do pojawienia się nieprzyjemnego bólu zlokalizowanego w okolicach miednicy oraz podwyższonej temperatury; ta przypadłość może doprowadzić do poważnych nieprawidłowości w jajowodach, jajnikach, macicy oraz w szyjce macicy,

  • Infekcja nadjądrzy – powoduje podwyższenie temperatury, boleść i obrzęk moszny;

  • Zarażenie gruczołu krokowego – infekcja prostaty prowadzi do wystąpienia boleści, które będą odczuwane podczas odbywanego stosunku, dreszczy, podwyższonej temperatury, boleści w trakcie oddawania moczu oraz pojawiającego się bólu w dolnej partii pleców,
  • Zainfekowanie noworodków – niestety, ale również dzieci są narażone na zakażenie chlamydią, może do niego dojść przy porodzie; u noworodka doprowadzić to może do wystąpienia zapalenia płuc, a nawet bardzo groźnej dla maluszka infekcji oczu,

  • Niepłodność – nawet zarażenie chlamydią, które nie daje o sobie znać może spowodować poważne usterki w jajowodach i doprowadzić do bezpłodności;

  • Skłonność do infekcji stawów.

chlamydiaChlamydie mogą być odpowiedzialne za odczuwanie boleści i infekcje stawów, powodować zmiany w układzie nerwowym, nagłe obniżenie odporności, różnego typu choroby naczyń, skłonności alergiczne oraz astmę. Jeśli dojdzie do rozsiania się infekcji, to może doprowadzić także do zapalenia około wątrobowego, które charakteryzuje się boleściami brzucha (zazwyczaj przypomina boleści odczuwane przy zapaleniu pęcherzyka żółciowego.

Zdiagnozowanie chlamydii

Aby rozpoznać chlamydię potrzebna będzie wizyta u lekarza, który zleci przeprowadzenie odpowiednich badań. Najczęściej na potwierdzenie tego schorzenia zleca się wykonanie testów laboratoryjnych, które dają szansę wykryć bytność bakterii. W tym celu od kobiet pobierany jest rozmaz z szyjki macicy. Co ciekawe, nie ma przeszkód, by to przeprowadzić podczas rutynowej wizyty u ginekologa, a dokładniej mówiąc poprzez badanie cytologiczne. W przypadku mężczyzn pobiera się wymaz z cewki moczowej. Jednak możliwe jest też wykrycie obecności bakterii chlamydii poprzez analizę próbki pobranej z moczu.

Leczenie chlamydii

Aby wyleczyć chlamydię, konieczne jest wykorzystanie antybiotykoterapii. W przeważającej ilości przypadków zarażenie zostaje pokonane w bardzo krótkim czasie – zwykle trwa około dwóch tygodni. W tym czasie zależy zachować wstrzemięźliwość seksualną. Co ważne, leczeniu musi się poddać nie tylko osoba zakażona, ale również partner seksualny. Nawet jeśli nie wystąpiły u niego żadne objawy, to pamiętajmy że chlamydia nie daje zwykle widocznych objawów, więc lepiej przebadać się chociażby dla świętego spokoju. Co więcej, jeśli partner seksualny nie podda się badaniom, a będzie już zainfekowany, to znów może przekazać bakterie. Wcześniejsze przebycie schorzenia wcale nie oznacza, że już więcej nie wróci.

W jaki sposób można zapobiegać chlamydii?

Najlepszym sposobem, aby ustrzec się przed chlamydią, jest przystopowanie z podejmowaniem niebezpiecznych zachowań seksualnych. Nie dla każdego będzie to proste, zwłaszcza jeśli ktoś nie stroni od imprez i przelotnych znajomości. Z pewnością dobrze by było zawsze korzystać z prezerwatyw i zredukować liczbę osób, z którymi utrzymuje się kontakty seksualne.

Krzesełko do karmienia

0

Każdy rodzic kilkumiesięcznego malucha zadaje sobie pytanie, jak wybrać odpowiednie krzesełko do karmienia dziecka. A wybór krzesełka nie jest ani prosty, ani taki jednoznaczny, choć na rynku jest wiele produktów i każdy swoje krzesełko zachwala.

Ciężko jest stwierdzić, które z oferowanych krzesełek do karmienia będzie tym właściwym, odpowiadającym dziecku. Pamiętajmy też, że krzesełko przede wszystkim powinno zapewnić prawidłowy rozwój naszego dziecka. Jedni stawiają więc na minimalizm, inni na liczne funkcje takiego fotelika. Jest jednak kilka elementów, na które należy zwrócić uwagę przy wyborze odpowiedniego krzesełka.

Jak wybrać krzesełko do karmienia?

Krzesełko zapewniające dziecku zdrowy, prawidłowy rozwój, powinno przede wszystkim zapewnić wsparcie pleców dziecka na wysokości łopatek. Musi zapewniać swobodne ruchy górnej części ciała oraz powinno mieć regulowaną wysokość i głębokość siedziska, a także być wyposażone w odpowiednie podparcie dla stóp i być stabilne. Blat stolika zintegrowanego z krzesełkiem powinien być na tyle duży, by można było bez problemu postawić na nim talerzyk. Zamiast stałego blatu praktyczna jest zdejmowana tacka, którą można umyć. Blat, który można wysuwać, ułatwia zdecydowanie wyjęcie dziecka z krzesełka.

Siedzisko natomiast musi być dość miękkie, wygodne i łatwe do utrzymania w czystości. Trzeba zwrócić uwagę na zabezpieczenia. Konieczne są tutaj szelki – co najmniej na bioderka, a najlepiej pięciopunktowe. Takie szelki przytrzymują także ramionka dziecka. Nie pozwolą więc, żeby maluch samodzielnie wyszedł z krzesełka. Ważny jest też pasek lub przegródka między nóżkami. Dziecko nie wysunie się z krzesełka dołem. To bardzo ważne, bo gwarantuje duże bezpieczeństwo malucha. Krzesełko do karmienia nie może się kiwać i przesuwać. Dziecko musi siedzieć pewnie i bezpiecznie.

To przede wszystkim jest najważniejsze. Na dalszym miejscu jest wybór kolorystyki i design. Warto sprawdzić na: krzesełko do karmienia askot.pl/kategoria-produktu/pokoik-dzieciecy/krzeselka/krzeselka-do-karmienia

Cukrzyca typu I

0
Cukrzyca typu 1

W jaki sposób ją rozpoznać i jak przebiega leczenie?

Czym jest cukrzyca typu 1?

Cukrzyca typu 1 bardzo często występuje pod nazwą cukrzycy młodzieńczej, gdyż najczęściej dotyka ona osób młodych – pomiędzy 10. a 14. rokiem życia. Normalnie funkcjonujący układ odpornościowy ochrania organizm przed bakteriami i wirusami. Układ odpornościowy chorego atakuje komórki mieszczące się w trzustce, które wytwarzają insulinę. Konsekwencją tego jest zbyt mała produkcja przez organizm tej właśnie substancji. Cukrzyca typy 1 stanowi zaledwie 10% spośród wszystkich osób, które borykają się z różnymi typami cukrzycy.

Insulina w cukrzycy typu 1

Organizm zdrowej osoby trzustka wytwarza insulinę podczas jedzenia posiłków. Ujęty w pożywieniu cukier (glukoza) pobudza organ do produkcji potrzebnej ilości hormonu. Po podstawowych zadań insuliny należy przemieszczenie substancji odżywczych, przede wszystkim cukru, do komórek rozrzuconych po tkankach organizmu. Te z kolei czerpią z niego, by móc w odpowiedni sposób pracować. Jeśli poziom insuliny jest nieodpowiedni, glukoza zamiast przemieszczać się do komórek, pozostaje we krwi w zbyt wysokim poziomie. Skutkuje to pojawieniem się bardzo specyficznych dla choroby symptomów.

Objawy cukrzycy typu 1

  • Nasilone pragnienie
  • Suchość w ustach
  • Bardzo mocne uczucie głodu
  • Częste parcie na mocz- u małych dzieci może nawet wystąpić nocne moczenie
  • Spadek masy ciała
  • Zmiany nastroju
  • Drażliwość
  • Osłabienie i zmęczenie
  • Zaburzenia ostrości widzenia
  • Częste infekcje skóry, pochwy oraz dróg moczowych

Czynniki ryzyka cukrzycy typu 1

  • Historia rodzinna – duży wpływ na to, czy choroba się rozwinie ma historia rodzinna. Jeśli wśród najbliższych krewnych,a w szczególności wśród rodziców bądź rodzeństwa, pojawiła się cukrzyca typu 1, to niestety ryzyko zachorowania podnosi się.
  • Geny – jak się okazuje, na to, czy wystąpi cukrzyca typu 1 mogą mieć także niektóre geny.
  • Wiek – akurat ten typ cukrzycy najczęściej dotyka dzieci,jednak choroba może pojawić się w dowolnej chwili. Podaje się, że szczyt jej rozwinięcia przypada na okres pomiędzy 4.a 7 rokiem życia oraz pomiędzy 10 a 14. rokiem życia.
  • Ekspozycja na niektóre wirusy – czynnikiem zwiększającym możliwość rozwoju choroby jest również ekspozycja na niektóre odmiany wirusów, na przykład świnki lub patogenów z grupy coxsackie.
  • Niski poziom witaminy D3.

Cukrzyca typu 1Możliwe powikłania cukrzycy typu 1

Cukrzyca typu 1 może oddziaływać na pracę wielu narządów, w tym nerek, oczu, naczyń krwionośnych oraz serca. Aby zmniejszyć ryzyko powikłań, należy starać się utrzymać odpowiednie stężenie cukru we krwi.

Do najczęstszych powikłań cukrzycy typu 1 zaliczamy:

  • Schorzenia serca oraz naczyń krwionośnych – zaliczyć do nich można między innymi dławicę piersiową, miażdżycę, zawał serca oraz udar mózgu.
  • Poważne uszkodzenia nerwów – zbyt duża ilość cukru może skutkować uszkodzeniem małych naczyń krwionośnych, których funkcją jest odżywianie nerwów, szczególnie w kończynach dolnych; w trudniejszych przypadkach może to także doprowadzić do utraty czucia w nogach.
  • Uszkodzenie nerek – nieleczona cukrzyca typu 1może doprowadzić do niewydolności lub schyłkowej niewydolności nerek, tego procesu nie da się cofnąć i jeśli do niego dojdzie, to potrzebny będzie przeszczep nerki albo stałe dializy.
  • Zniszczenie wzroku – uszkodzeniu ulegają naczynia krwionośne siatkówki (tzw. retinopatia), która ostatecznie może doprowadzić do ślepoty. Poza tym może pojawić się zaćma lub jaskra.
  • Uszkodzenie stóp – uszkodzeniu ulegają naczynia krwionośne znajdujące się w kończynach dolnych. Przez to utrudniony jest przepływ krwi, co skutkuje do rozwoju infekcji w okolicach stopy. W trudniejszych przypadkach taka kolei rzeczy może skończyć się amputacją stopy lub tej całej kończyny.
  • Podatność na infekcje – zwiększa się również podatność na łapanie infekcji bakteryjnych oraz grzybiczych o okolicach jamy ustnej oraz na skórze.
  • Cukrzyca w ciąży stanowi poważne zagrożenie dla płodu. Przede wszystkim szansa na poronienie się zwiększa, u maleństwa mogą wystąpić wady wrodzone, a nawet śmierć. Również matka jest w poważnym niebezpieczeństwie, gdyż może dojść do kwasicy ketonowej lub stanu przedrzucawkowego.

Rozpoznanie cukrzycy typu 1

Diagnostyka cukrzycy typu 1 opiera się na badaniach laboratoryjnych. Celem ich jest, by ustalić poziom stężenia glukozy we krwi na czczo. Jeśli w określonym czasie wynik badania będzie nieodpowiedni (≥ 126 mg/dl (7,0 mmol/l)) to lekarz może zadecydować o wykonaniu innego badania – tzw. test obciążenia glukozą. Analizie poddaje się stężenie cukru we krwi po upływie dwóch godzin od spożycia podanej porcji glukozy.

Leczenie cukrzycy typu 1

W terapii diabetyków najważniejszą rolę pełni odpowiednia dieta, należy mieć pod stałą kontrolą ilość przyjmowanych wraz z pożywieniem węglowodanów. Leczenie opiera się na tym, by zachować właściwe stężenie cukru we krwi, bo tylko w ten sposób można zapobiec wystąpieniu niebezpiecznych powikłań. Zazwyczaj chory musi przyjmować insulinę i stale badać poziom cukru.

Zapobieganie cukrzycy typu 1

Jak do tej pory specjaliście nie przedstawili sposobów, które pozwoliłyby nam się ustrzec przed cukrzycą typy 1.

Cynk – obrońca układu immunologicznego

0
Cynk

Zbyt mała ilość cynku może charakteryzować się problemami z wchłanianiem pierwiastka i schorzeniami układu pokarmowego.

Zdrowa i zrównoważona dieta, bogata w owoce, warzywa i treściwe produkty, pozwala zachować harmonię fizyczną i psychiczną organizmu. Nie jest to jednak łatwe, ponieważ nieustannie jesteśmy wystawieni na różnego typu infekcje. Jedynym rozwiązaniem mogą być dla nas suplementy diety, zwierające w swoim składzie cynk.

Witaminy i minerały nie zaliczają się do składników budulcowych w naszym organizmie. Jednak wywierają znaczący wpływ na jego rozwój i podnoszą wydolność organizmu. Co ważne, sprawują również bardzo ważną rolę w przeciwdziałaniu deficytom składników odżywczych, przez co podnoszą odporność organizmu i jest mniej podatny na infekcje oraz niektóre przewlekłe schorzenia.

Jakie właściwości ma cynku?

Cynk jest surowcem, który znajduje się we wszystkich komórkach organizmu, w szczególności w mięśniach (50%) oraz w tkance kostnej (25-30%). Cynk jest cennym minerałem wielu białek, a także:
– pobudza wiele enzymów, biorąc udział w procesach chemicznych,
– bierze czynny udział w syntezie białka, RNA i DNA,
– normuje błony komórkowe i układ kostny,
– wpływa na odczucia – dzięki niemu odczuwamy smak i zapach,
– wzmacnia działanie układu immunologicznego,
– wykazuje wpływ na wzrost i rozwój płciowy,
– bierze udział w syntezie niektórych hormonów, np. insuliny,
– potrafi odtruwać organizm z metali.

Objawy niedoboru cynku

Zbyt mała ilość cynku może charakteryzować się kłopotami z przyswajaniem pierwiastka, a w rezultacie schorzeniami układu pokarmowego, na przykład zapaleniem trzustki, celiakią oraz przewlekłym zapaleniem jelit. Niedobór cynku może wystąpić u każdego z nas. Jednak jak wskazują badania, to najczęściej u osób starszych występuje zbyt mała ilość tego składnika i to im w szczególności zaleca się spożywanie produktów zawierających cynk, a to dlatego, że ich układ immunologiczny pracuje najsłabiej. Na niedobór narażone są także osoby z chorobami przewodu pokarmowego, chorobą alkoholową, osoby na diecie odchudzającej, ortodoksyjni wegetarianie oraz makrobiotycy, miłośnicy słodyczy, kobiety w ciąży i sportowcy (ze względu na większe zapotrzebowanie).

Inne symptomy niedoborów cynku:
– występowanie stanów zapalnych skóry,
– zmiany łuszczycowe skóry,
– biegunka,
– utrata apetytu,
– wypadanie włosów,
– zahamowanie wzrostu,
– zmniejszenie odporności,
– zaburzenia smaku i węchu,
– bardzo częste infekcje,
– trudności w gojeniu się ran.
Problemy z przyswajaniem cynku mogą wystąpić również, gdy spożywamy za dużą ilość produktów bogatych w kwas foliowy, żelazo, miedź i wapń, na przykład podroby, mięso oraz orzechy.

Cynk w pożywieniu

CynkTo, w jaki sposób będzie przyswajany cynk przez organizm uwarunkowane jest od kilku czynników. Bez wątpienia ogromne znaczenie odgrywa wiek, stan zdrowia oraz dieta. Warto wiedzieć, że nie wolno przeholowywać z zażywaniem zbyt dużych porcji pierwiastka, ponieważ może to mieć fatalne skutki. Przede wszystkim nadmierne spożycie cynku może niekorzystnie wpływać na gospodarkę miedzią, a w konsekwencji doprowadzić nawet do rozwoju ciężkiej postaci niedokrwistości. Cynk w nadmiernej ilości może powodować również zaburzenia profilu lipidowego krwi, gdyż zmniejsza się poziom frakcji HDL cholesterolu, a podnosi frakcji LDL cholesterolu.
Według Instytutu Żywienia i Żywności dziennie zapotrzebowanie na cynk wynosi:
– dla niemowląt do 1 roku życia – 5 mg,
– dzieci od 1 do 9 lat – 10 mg,
– dziewcząt i kobiet – 10–13 mg,
– kobiet w ciąży – 12–16 mg,
– kobiet karmiących – 16–21 mg,
– chłopców i mężczyzn – 14–16 mg na dobę.

Produkty bogate w cynk

Cynk jest składnikiem, który z powodzeniem można znaleźć w wielu produktach. Przede wszystkim pod dostatkiem go w żywności pochodzenia zwierzęcego – a więc w mięsie, wątrobie, rybach oraz w ostrygach, jak i pochodzenia roślinnego – w nasiona dyni i słonecznika, otrębach pszennych, kiełkach pszenicy, a także w czosnku i cebuli.
Inne produkty, które są źródłem cynku:
– ciemne pieczywo,
– kasza gryczana,
– nasiona roślin strączkowych,
– sery żółte,
– owoce morza.
Najmniejszą zawartość cynku zawierają:
– jasne pieczywo,
– jajka,
– mleko.
Należy podkreślić, że przy zwyczajowym spożyciu cynku z dietą nie zauważa się z reguły skutków jego zbyt dużej ilości. Za to można je zaobserwować przy spożyciu suplementów cynku. Dlatego też zaleca się stosowania tego typu preparatów z ogromną ostrożnością.

Cynk a odporność

Komórki odpornościowe zlokalizowane są w grasicy, szpiku kostnym, węzłach chłonnych, makrofagach oraz jelitach. To właśnie w tych organach tworzą się przeciwciała, które pokonują chorobotwórcze patogeny. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, jak istotny wpływ ma cynk na funkcjonowanie układu odpornościowego. To właśnie ten wyjątkowy składnik pobudza mnożenie limfocytów T i spowalnia proces zaniku grasicy. Na tym jednak jego rola się nie kończy, ponosi również odpowiedzialność za tworzenie białych krwinek w organizmie, ogranicza przyswajanie toksyn i wirusów do organizmu. Co nam to wszystko daje? Wskutek odpowiedniej ilości cynku, wiele procesów w organizmie przebiega bez zarzutów. Co ważne, mamy szansę poprawić swoją odporność na działanie patogenów. Dlatego warto pilnować, by dostarczać go organizmowi w odpowiednich dawkach.

Czerniak

0
Czerniak

Jak go zdiagnozować i czy można się przed nim jakoś ustrzec?

Czym jest czerniak?

Czerniak jest rodzajem nowotworu, do którego rozwoju dochodzi w umieszczonych w skórze komórkach pigmentowych (melanocytach). Jest to najbardziej agresywna spośród wszystkich znanych form raka skóry. Jeśli okaże się że czerniak jest złośliwy, to mogą wystąpić przerzuty (nowotwór rozsiewa się po całym ciele i zajmuje kolejne narządy), co prowadzi do powstania innych, również niebezpiecznych przypadłości, jak również śmierci.

Miejsce występowania czerniaka

Rozwój czerniaka może nastąpić praktycznie na obszarze całego ciała. Jednak zauważono, że najczęściej występuje w obrębie miejsc, które wystawiamy na słońce, a więc na twarzy, plecach, nogach i rękach. Zdarzają się również przypadki, że przypadłość można zaobserwować na podeszwach stóp, na dłoniach, jak również na opuszkach u palców. Te bardziej ukryte formy nowotworu częściej dotykają osób o ciemniejszej karnacji. W wyjątkowych sytuacjach, do rozwoju czerniaka może dojść w jamie ustnej, odbycie, drogach moczowych lub nawet w pochwie. Te formy czerniaka nie dość że są rzadkie, to dodatkowo bardzo trudno je wykryć ze względu na umiejscowienie. Czerniak może nawet zaatakować oczy i doprowadzić do zaburzeń widzenia. Aby okulista mógł dostrzec problem, wystarczy przeprowadzenie standardowego badania.

Charakterystyka zmian nowotworowych

Większość z nas jest przekonana, że czerniak skóry robi się w miejscu istniejącego znamienia lub pieprzyka. Jak się jednak okazuje, nie stanowi to zasady, gdyż mogą pojawić się nowe wykwity na skórze. Zwykłe pieprzyki charakteryzują się brązowym lub czarnym kolorem i są odseparowane od skóry wyraźnie zauważalną granicą. Z reguły są owalne lub okrągłe o średnicy około sześciu milimetrów. Najcięższym do leczenia jest czerniak guzkowy, a jego złośliwe komórki opanowują także gruntowną powierzchnię skóry. Zmiany nowotworowe odróżnić można od tradycyjnych pieprzyków po wyglądzie. Zwykle mają następujące cechy:

  • nieregularne kształty
  • zatarte, nieregularne granice od skóry
  • zmiana barwy – brak jednego koloru, barwa jest nierównomiernie rozłożona
  • średnica przewyższająca 6 mm
  • często współtowarzyszy im świąd lub krwawienie

Czynniki ryzyka czerniaka

  • Jasna karnacja. Obecność mniejszej zawartości melaniny w skórze skutkuje słabszą ochroną przed wpływem promieniowania UV. Osoby posiadające blond i rude włosy oraz jasne oczy są narażone na poparzenia słoneczne i rozwój czerniaka niż osoby z ciemną karnacją.
  • Pokonane oparzenia słoneczne. Nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale wystarczy jedno poważniejsze oparzenie słoneczne, a już może podnieść się ryzyko powstania nowotworu.
  • Miejsce zamieszkania. Ludzie zamieszkujący tereny przyrównikowe zaliczają się do grupy wyższego ryzyka niż osoby zamieszkujące tereny na wyższych szerokościach graficznych. Podobnie prezentuje się sytuacja mieszkańców, którzy znajdują się niedalekiej odległości od terenów zlokalizowanych wysoko nad poziomem morza i to oni narażeni są na skutki promieniowania słonecznego bardziej niż osoby, które zamieszkują obszary nizinne.
  • Duża ilość pieprzyków. Jeśli na swoim ciele zauważysz więcej niż 50 pieprzyków, to również zaliczasz się do grupy wysokiego ryzyka. Warto też zwrócić uwagę na nowe zmiana o nietypowym kształcie, które mogą świadczyć o rozwoju nowotworu.
  • Historia rodzinna. Nowotwór jest często dziedziczny, więc jeśli wśród bliskich krewnych odnotowano czerniaka, to ryzyko pojawienia się choroby także wzrasta.
  • Osłabiony system immunologiczny.

Rozpoznanie czerniaka

Symptomy czerniaka można zauważyć na skórze, aby jednak potwierdzić diagnozę, konieczna jest biopsja. W tym celu lekarz zleca pobranie fragmentu zmiany, by patolog mógł ją poddać analizie. Jeśli przypuszczenia okażą się słuszne, lekarz zaleca szerszą diagnostykę, na którą składają się następujące badania:

  • analiza grubości zmian nowotworowych
  • określenie agresywności
  • testy, na których podstawie można określić, czy rak dał już przeżuty na inne organy.

Warto wiedzieć, że wczesne rozpoznanie choroby i podjęcie stosownego leczenia ma ogromne znaczenie. Jeśli zdiagnozuje się czerniaka w początkowym stadium to istnieje ogromna szansa na wyleczenie za pomocą zabiegu chirurgicznego.

Leczenie czerniaka

CzerniakLeczenie czerniaka zależy od tego, jaką wielkość ma zmiana nowotworowa, w jakim stadium jest schorzenie i od ogólnego stanu organizmu. W początkowym stadium leczenie schorzenie opiera się przede wszystkim na usunięciu zmian nowotworowych oraz maleńkiego obszaru zdrowej tkanki, która znajduje się wokół czerniaka. W tym celu konieczne jest wykonanie zabiegu chirurgicznego. Jeśli czerniak przybrał już zaawansowaną formę i dał przerzuty do innych narządów, to może być konieczne zastosowanie radioterapii, chemioterapii i operacyjnego usunięcia węzłów chłonnych.

Zapobieganie czerniakowi

Należy zacząć unikać przebywania na słońcu w ciągu dnia, a w szczególności między godziną 10 a 16. Wszelkiego typu aktywności najlepiej zaplanować na poranne oraz wieczorne godziny. Co więcej, odradza się również opalania. Jeśli będziemy wystawiać skórę na bezpośredni kontakt ze słońcem, to zwiększamy ryzyko oparzeń słonecznych i rozwoju nowotworu.

Czy jedzenie może poprawiać sprawność seksualną mężczyzn?

0

Poszukaj dla siebie odpowiednich afrodyzjaków.

Za afrodyzjaki uznaje się substancje, które ożywiają uczucia partnerów oraz podwyższają aktywność seksualną. Zastanawiasz się, czy jest to możliwe? Owszem, a wiesz dlaczego? Ponieważ afrodyzjaki mają korzystny wpływ na ukrwienie różnych narządów w ciele człowieka, co wywiera znaczący wpływ na układ nerwowy, a dokładniej mówiąc na ośrodki przywspółczulne. Czy w pożywieniu znajdziemy afrodyzjaki, które mogą oddziaływać na sprawność seksualną mężczyzn?

Co sprawia, że afrodyzjaki pobudzają seksualnie?

Jak definicja mówi, afrodyzjaki są substancjami lub produktami, które w szczególny sposób pomagają ożywić sferę uczuciowo-seksualną. Jak się okazuje, afrodyzjaki mają o wiele szerszy zakres działania, ponieważ wykazują działanie wzmacniające organizm oraz poprawiają różnego rodzaju niedomagania. Afrodyzjaki pochodzenia roślinnego są stosowane do pozbywania się zaburzeń seksualnych.

Przegląd afrodyzjaków, które skutecznie wzmacniają potencję

Większość spośród dostępnych afrodyzjaków to substancje pochodzenia roślinnego. Mają bardzo zróżnicowane działanie oraz zastosowanie. Właściwości poprawiające potencję wykazują:
johimbina – alkaloid, który uzyskuje się z kory rośliny Corynanthe yohimbunum, rosnącej w Afryce Zachodniej; johimbina wpływa korzystnie na ukrwienie organów płciowych oraz pobudza erekcję;
wyciąg z buzdyganka ziemnego (Tribulus terrestris) – przede wszystkim wyciąg z buzdyganka ziemnego wzmacnia organizm oraz wpływa na wzrost poziomu testosteronu,
korzeń żeń-szenia (Ginseng radix) – bardzo często występujący pod nazwą „korzenia życia”, gdyż wykazuje działanie psychopobudzające oraz korzystnie wpływa na popęd seksualny; kiedyś wykorzystywano go głównie w medycynie chińskiej, by wzmocnić cały organizm oraz leczyć impotencję; dziś korzeń żeń-szenia cieszy się popularnością zarówno w Polsce, jak i na całym świecie;
muira puama – jest to afrodyzjak uzyskiwany z korzeni i kory Lirisomo Ovare, rośliny pochodzącej z Ameryki Południowej; lokalni mieszkańcy określali ją „drzewem potencji”, bo wykazuje bardzo silne działanie pobudzające; muira puama korzystnie wpływa na libido oraz wzmacnia erekcję;
korzeń maki – uzyskuje się go z Lepidium meyenii; sięgają po niego, można poprawić proces spermatogenezy, zwiększyć popęd seksualny oraz ułatwić erekcję; co ciekawe, wykazuje on działanie nie tylko na mężczyzn, ale także na kobiety.

„Dieta płodności”, czyli wykorzystanie afrodyzjaków w kuchni

afrodyzjakCodzienna dieta wywiera wpływ na różne aspekty naszego życia. Również to, w jaki sposób odżywiają się panowie, ma znaczący wpływ na ich zdolności prokreacyjne. Według prezentowanych rezultatów badań Nurses’ Health Study II (NHS II) „dieta płodności” wywiera korzystny wpływ na potencję mężczyzn. Dieta ogólnie opiera się na jedzeniu jednonienasyconych kwasów tłuszczowych, a zminimalizowaniu przyjmowanie izomerów trans kwasów tłuszczowych. Co więcej, białkiem roślinnym powinno się zastąpić białko zwierzęce.
Zastosowanie afrodyzjaków w kuchni może wpłynąć na podniesienie potencji. Aby osiągnąć jak najlepsze wyniki, należy zadbać o odpowiednie zbilansowanie diety według tych proporcji:
płyny – każdy mężczyzna powinien dziennie przyjmować c najmniej 1,5 litra płynów między posiłkami, najlepiej, jeśli to będzie czysta woda, ale wskazane jest także picie niesłodzonych soków, herbaty, kompotów, zup oraz kawy zbożowej i naturalnej,
białko – zapotrzebowanie na białko wynosi 0,9 g/kg masy ciała na dobę; w codziennej diecie przede wszystkim powinno dominować białko pochodzenia roślinnego, a nie zwierzęcego; warto do posiłków włączyć nasiona roślin strączkowych oraz warzywa;
węglowodany – zaleca się, by mężczyźni spożywali około 300-400 gram węglowodanów na dobę; dietetycy także sugerują, by sięgać po produkty, które zawierają węglowodany wraz z błonnikiem (jego zalecane spożycie na dobę wynosi 20-40 gram); podstawowe źródła: pieczywo pełnoziarniste ( przede wszystkim razowe i graham), produkty zbożowe (wszystkie typu kaszy – gryczana, pęczak, jaglana, jęczmienna i kuskus), makaron razowy oraz ryż brązowy,
tłuszcze – dzienna zalecana dawka wynosi około 55-133 gram; odpowiedniej ilości tłuszczów organizmowi mężczyzna może dostarczyć jedząc: tłuste ryby morskie, oleje roślinne ( głównie oliwa z oliwek, olej rzepakowy), jaja oraz orzechy;
witaminy z grupy B – mają one bezpośredni wpływ na jakość nasienia oraz libido,
witaminy antyoksydacyjne A, E, C – wykazują działanie ochronne przed szkodliwym działaniem metali ciężkich na plemniki oraz stresem oksydacyjnym;
składniki mineralne ( m.in. magnez, potas, sód, cynk, selen, miedź, wapń i żelazo) – składniki mineralne biorą czynny udział w metalizmie hormonów, wchodzą w skład nasienia, to od nich zależy żywotność oraz ruchliwość plemników.

Męską płodność można skutecznie wspierać poprzez wykorzystanie naturalnych afrodyzjaków oraz dobrze skomponowaną dietę. Nie wolno też zapominać o aktywności fizycznej, regularne ćwiczenia i ruch, to sposób na utrzymanie prawidłowej masy ciała i stabilizację gospodarki hormonalnej w męskim ciele.

Czy ból może być objawem kamicy nerkowej?

0
kamica nerkowa

Określa się, że boryka się z nią około 10% populacji na całym świecie.

Bardzo często dochodzi do sytuacji, gdy niespodziewanie pojawia się intensywny ból w obrębie nerek. Niestety, ale może on być objawem kamicy nerkowej, jednego z często występujących schorzeń urologicznych. Określa się, że z kamicą nerkową boryka się około 10% populacji na całym świecie.

Warto przy tym zaznaczyć, że zagrożenie pojawienia się kamicy nerkowej rośnie wraz z wiekiem. Choć z reguły występuje między 20. a 40. rokiem życia, to u mężczyzn częściej można zaobserwować zachorowania dopiero po 40. roku życia, a u kobiet w wieku od 50 do 70 lat. O wiele bardziej podatni na to schorzenie są mężczyźni – jak podają statystyki, kamienie w nerce mogą wstąpić u nich nawet do 3 razy więcej niż u pań.

Symptomy kamicy nerkowej

Śmiało można powiedzieć, że kamica nerkowa jest bardzo podstępnym schorzeniem, gdyż zwykle rozwija się przez długie lata i nie daje żadnych symptomów. Pacjenci dowiadują się o chorobie nieoczekiwanie, jak na przykład przy okazji badań jamy brzusznej. Za wystąpienie kamieni w nerkach odpowiedzialność ponosi kilka czynników, a do nich z pewnością można zaliczyć nieodpowiednią dietę, zbyt rzadkie nawodnienie organizmu, wymioty, gorączka oraz wady anatomiczne. Również przebyte urazy, choroby (jak chociażby przerost gruczołu krokowego) oraz przebyte wcześniej operacje ( w tym na przykład operacja jelita cienkiego) mogą doprowadzić do powstania kamieni w nerkach. Dodatkowo za przyczynę kamicy podaję się zbyt duże dawki witamin, a w szczególności witaminy C oraz D.

Symptomy ataku kamicy nerkowej:

  • kolka nerkowa – charakteryzująca się nagłym i bardzo silnym bólem zlokalizowanym w okolicach nerek lub dolnych partii brzucha,
  • nudności i wymioty,
  • częste oddawanie moczu,
  • krwiomocz,
  • ból i pieczenie podczas oddawania moczu,
  • odczucie pełnego pęcherza,
  • dreszcze,
  • gorączka.

Standardowym symptomem choroby jest pojawienie się ostrego bólu w odcinku lędźwiowym, który może promieniować aż do pachwiny.

Jak leczyć ból kamicy nerkowej?

kamica nerkowaGdy wystąpi intensywny ból w obrębie nerek wraz z wymiotami i gorączką, a taki atak pojawia się po raz pierwszy, to dobrze by było zgłosić się jak najszybciej do lekarza. Odradza się podejmowania działań na własną rękę. Nie ma co tutaj stosować domowych sposobów leczenia, szczególnie gdy przypadłość pojawi się u małych dzieci oraz u kobiet w ciąży.

Jeśli mamy do czynienia z niewielkimi kamieniami, to terapia opiera się na wykorzystaniu leków przeciwbólowych oraz rozkurczowych. Poza tym ważną rolę w leczeniu odgrywa odpowiednie nawodnienie organizmu, bo dzięki niemu złogi zawalające układ moczowy łatwiej się rozpuszczą.

Warto również pamiętać, że jest szansa na samodzielne wydalenie kamieni, ale tylko wtedy gdy ich wielkość nie przekracza 6 mm. Najczęściej dochodzi do tego w ciągu miesiąca od pojawienia się ataku.

Przy trudniejszych przypadkach koniecznie będzie zastosowanie leków o silniejszym działaniu. Jeśli mimo usilnych prób symptomy nadal nie odpuszczą, możliwe jest, że lekarz zdecyduje się na zastosowanie leczenia operacyjnego. Całe szczęście medycyna bardzo się rozwinęła i aktualnie specjaliści najczęściej stosują zabiegi mało inwazyjne. Często stosowane są litotrypsja pozaustrojowa, nefrolitotrypsja przezskórna oraz ureterorenoskopia. Mniej inwazyjne zabiegi to także szansa na szybszy powrót do zdrowia i mniejsze ryzyko wystąpienia powikłań.

W części przypadków już kamica nerwowa nigdy nie powinna wrócić. Niestety pozostali pacjenci muszą mieć świadomość, że przypadłość może znów wystąpić w przeciągu następnych 5-10 lat.

Kamień w nerce – jak uniknąć bólu?

Każdy z nas powinien wiedzieć, że z sukcesem można chronić się przed pojawieniem się tego schorzenia. Jedyne co trzeba zrobić, to przestrzegać konkretnych i co ważne, bardzo prostych reguł, aby uchronić się przed nieprzyjemnymi konsekwencjami.

Naszym pierwszym krokiem powinno być zadbanie o nawodnienie organizmu. Dziennie powinniśmy przyjmować około dwóch litrów płynów. Przede wszystkim trzeba postawić na wodę filtrowaną lub niskomineralizowaną, ale można także uzupełniać ilość płynów o niesłodzone soki owocowe, zupy, kompoty itp.

Konieczna jest również zmiana codziennej diety. Z naszego jadłospisu powinny zniknąć produkty, które prowadzą do zakwaszania moczu. Z pewnością zaliczyć do nich można: szpinak, rabarbar, truskawki, czekoladę, orzechy oraz kawę. Powinniśmy się także ograniczyć spożywanie mięsa, ryb i soli. Nasz codzienne posiłki powinny za to być bogate w warzywa, owoce oraz produkty, które dostarczą organizmowi składników odżywczych.

Podsumowanie

Kamica nerkowa to schorzenie, które przez wiele lat może pozostać utajone i nie dawać o sobie żadnych znaków. Co nie znaczy, że jest dla nas niegroźna i można lekceważyć jej objawy. Jeśli wystąpi pierwszy atak, od razu warto zgłosić się do lekarza. Terapia polega na zastosowaniu leków przeciwbólowych, rozkurczowych oraz przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów. Jeśli te metody nie okażą się skuteczne, wówczas stosowane jest leczenie operacyjne.